- ҳол
- [حال]а1. аҳвол, вазъият чигунагӣ, чигунагии чизе; арзи ҳол баёни ҳолу вазъият; тарҷимаи ҳол шарҳи аҳвол, шарҳи ҳол баёни ҳол, тафсилоти авҳол; ҳақиқати ҳол чигунагии ҳақиқати вазъият; ҳасби ҳол чигунагии аҳвол, шарҳи аҳвол2. қувват, дармон; ба қадри ҳол ба қадри қуввату тавон3. вазъи саломатӣ, тандурустӣ; ҳолаш беҳтар гардид; ҳолу аҳвол саломатӣ, вазъу ҳолат; ранг бину ҳол пурс (зарб.)4. минвол, вазъ; бо ин ҳол ба ин минвол5. замони ҳозир, ҳозир; дар айни ҳол дар айни замон, вобаста ба ин; то (ба) ҳол ҳанӯз, то ин дам; дар ҳар ҳол; ба ҳар ҳол ба ҳар сурат, ҳар чи ҳам бошад; (ва) ҳол он ки дар сурате ки; аз ҳол рафтан суст шудан, бехуд гаштан; ба ҳоли худ гузоштан (мондан) ба ихтиёри худ мондан (касеро, чизеро), кордор нашудан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.